ur. 27 grudnia 1909 r.
zm. 27 stycznia 2003 r.
Z wykształcenia historyk, był profesorem UW. W latach 1972-1985 był formalnym szefem państwa polskiego. Od 1931 roku członek PPS. W czasie wojny walczył pod Narwikiem i uczestniczył we francuskim ruchu oporu. 1945 został członkiem KRN, w latach 1946-48 piastował znaczące funkcje w PPS (sekretarz CKW oraz jego wiceprzewodniczący). Zwolennik połączenia PPS i PPR. Od 1947 (aż do 1972) poseł na sejm. W 1948 roku mianowano go profesorem UW (od 1952 roku członkiem PAN). W okresie 1948-81 zasiadał w KC PZPR. 1965-66 minister szkolnictwa wyższego oraz w latach 1966-72 szef resortu oświaty i szkolnictwa wyższego (podpisywał decyzje o relegowaniu "nieprawomyślnych" studentów po marcu 1968 roku). 1971-81 członek Biura Politycznego KC PZPR. W 1972 z inicjatywy Edwarda Gierka wybrany na przewodniczącego Rady Państwa (zajął miejsce Józefa Cyrankiewicza). 1976-1983 szef Ogólnopolskiego Komitetu FJN. 1983 mianowany prezesem ZBOWiD (pełnił tę funkcję do 1990). 1985 musiał ustąpić z funkcji przewodniczącego Rady Państwa, jego miejsce zajął gen. Wojciech Jaruzelski. Autor książek: · "Polityka PPS w trakcie wojny 1914-18" (1958) · "Narodziny II Rzeczpospolitej" (1962)