Tadeusz Orłowski

ur. 13 września 1917 r.
zm. 30 lipca 2008 r.

Jeden z najwybitniejszych taterników w historii, pionier polskiej
transplantologii, internista, neurolog, członek rzeczywisty PAN

Tadeusz Orłowski, który przygodę z taternictwem rozpoczął w 1935 roku, był wielkim i konsekwentnym zwolennikiem wspinaczki klasycznej. Droga musiała być pokonana od dołu i bez czynnego użycia haków:

Jadąc w Tatry pragnąłem chodzić po górach, a nie po drabinie.

Dzięki takiemu podejściu Orłowski dokonał wielu przełomowych przejść w historii taternictwa m.in.:

Granaty, Żleb Drege'a V+, wspólnie z Wandą Henisz-Kamińską i Zofią Radwańską-Paryską, 27.09.1938
Galeria Gankowa, Droga Orłowskiego VI, środkiem pn. ściany, VI, wspólnie z Włodzimierzem Gosławskim, 30.07 i 03.08. 1939 oraz przejście całości z Wawrzyńcem Żuławskim, 06.08.1945
Zadni Mnich, lewą częścią pd.-wsch. ściany i pd. krawędzią, VI-, wspólnie z Małgorzatą Serini-Bulska i Wandą Henisz-Kamińską, 04.09.1946

Ale Tadeusz Orłowski był postacią pełną i choć mówił -

Jeśli czegoś żałuję w moim życiu, to tylko tego, że za mało przebywałem w górach

- to jego pasja naukowa, której poświęcił się od połowy lat 50. XX wieku stanowi piękne zamknięcie życiorysu taternickiego. Za jego sprawą dokonano pierwszej w Polsce transplantacji nerek i dializy otrzewnowej oraz wielu przełomowych zabiegów. Jest autorem ponad trzystu prac z dziedziny chorób wewnętrznych, biochemi klicznej nefrologii i transplantologii. Sam mówił, że sukcesy naukowe częściowo zawdzięcza górom:

Góry nauczyły mnie tego, że nie ma rzeczy niemożliwych. Proszę sobie wyobrazić: wszyscy wokół mnie twierdzili, że Galeria jest nie do pokonania, a mnie się to udało. Czterdzieści lat temu zacząłem wprowadzać transplantologię do Polski. Byłem internistą, ale zdawałem sobie sprawę, że jest to jednak zadanie trochę o podłożu immunologicznym. Zwróciłem się więc do immunologów o pomoc, a oni powiedzieli: Panie Profesorze, niech pan sobie tym głowy nie zawraca, naukowo udowodniono, iż jest to niemożliwe. Pomyślałem sobie wtedy - skoro Galeria była możliwa, to i z tym sobie poradzę...