Jan Suzin pracę w Telewizji Polskiej rozpoczął w połowie lat 50. XX wieku, a zakończył 26 listopada 1996 roku. Był jednym z dwóch pierwszych (obok Eugeniusza Pacha) lektorów TVP. Wystąpił w pierwszym wyemitowanym programie.

Z wykształcenia architekt - ukończył Politechnikę Warszawską, należał do zespołu projektującego warszawską MDM - przez niemal całe życie zawodowe był związany z TVP. Pracę w telewizji rozpoczął w roku 1955, odszedł z niej w 1996 roku. .

Telewidzowie zapamiętali go przede wszystkim jako prezentera, konferansjera, obdarzonego głębokim głosem lektora programów popularnonaukowych (np. "Sonda") i filmów fabularnych, zwłaszcza westernów. Przez lata był prezenterem Dziennika Telewizyjnego. Wielokrotnie składał noworoczne życzenia telewidzom, zwykle razem ze spikerką Edytą Wojtczak.

W 1992 r. został laureatem przyznanej wtedy po raz pierwszy przez Polską Akademię telewizyjną nagrody Super Wiktora. Wystąpił w kilku komediach i serialach ("Brunet wieczorową porą", "Nie lubię poniedziałku", "Samochodzik i templariusze", "Tulipan"), najczęściej grając samego siebie.

Już na emeryturze w nielicznych wypowiedziach dla mediów ubolewał nad kondycją współczesnej telewizji i wszechobecnymi reklamami. W domu nie miał telewizora.